Herkes iman kalesine girsin, beş vakit namaz zırhıyla zırhlansın, ahlakımızı güzelleştirelim.
Allah rızasını kazanmak için ihlasla verilen sadakalar belaları def eder. ‘Bir toplum ne haldeyse o şekilde idare edilir’ hadisi hiç hatırdan çıkartılmasın. Gaflet manevi ölümdür ilmi halimizi ve İslam ahlakını öğrenip hayata uygulamamanın cezasını çekeceğiz. İnsanlar uykudaymış, ölünce uyanırlarmış ama geç bir uyanma olurmuş bu. Ölmeden, felaket kapıyı çalmadan önce uyanalım ve vazifelerimizi yerine getirelim. Son pişmanlık fayda vermez.
Toplum olarak bize bir haller oldu. Her şeyi kendimize ister olduk. Başkasının başarısını çekemiyoruz. Kimsenin sıkıntısına ortak olmuyoruz. Hiçbir şeye katlanamıyoruz. Birbirimize düşman kesildik. Başka insanları yok kabul ediyoruz. Neden; Birbirimizi sevmiyoruz? Yardımlaşmıyoruz? Sevinç ve üzüntülerimizi paylaşmıyoruz? Tokken, komşumuz açsa neden umurumuzda olmuyor?
Adaleti nerede yitirdik? Hak ve hukuku neden unuttuk? Niçin yetimin başını okşamıyoruz? Düşkünlere niye sahip çıkmıyoruz? Fakir fukaranın hakları ne oldu? Kimi sonradan görmeler; küçük dağları kendisi yaratmış edasındalar. Zayıf gördüklerini; Dişliyor, küçümsüyor, eleştiriyor ve yok sayıyorlar.
Birbirimizle selamlaşmıyoruz. Hatta bayramlaşmıyoruz. Nerede kaldı bizi birbirimize bağlayan; kardeşliğimiz, yardımseverliğimiz, merhametimiz, vicdanimiz, sevgimiz, dostluğumuz? Böyle, hayatı birbirimize katlanmaz kılarak, sevgiye, kardeşliğe, dostluğa kıyarak, nereye kadar gidebiliriz ki?
Bu kötüye gidişe ‘DUR’ deme zamanı gelmedi mi artık?
‘YANLIŞI DÜZELTMEYE ÖNCE KENDİMİZDEN BAŞLAYALIM’
Bu yozlaşmanın sebebi nedir? Biz nereye gidiyoruz böyle? Daha geç olmadan kendimize çeki düzen vermeliyiz. Eğitimsiz toplumlar, eğitimli toplumlara ‘YEM’ olurlar. Bir toplumun geleceği gençlerdir, gençlere verilen eğitim, öğretim, uygulama, sevgi, saygı, hürmet, adabı muaşeret kuralları, kul hakkı, çevre, maddi ve manevi temizlik bizim kendi kimliğimize, örf ve adetlerimize, gelenek ve göreneklerimize, ahlakımıza uygun olarak verilebiliyor mu? Dini ve milli eğitimimizi gözden geçirip sonuçlara bakalım, başarılı mıyız, başarısız mıyız?
Bu dünyaya geldiğimizde sağ kulağımıza ezan, sol kulağımıza kamet okunuyor ve bir sela ile bu dünyadan ahirete göç ediyoruz. Doğru işi doğru zamanda yapmalı. Gençlerimizi küresel tehlikelerden, koruyalım; televizyon dizilerinin uyuşturucunun, sigaranın, içkinin, kumarın, kötü arkadaşın, tabletin, telefonun, internetin, sosyal medyanın velhasıl teknolojinin bağımlısı olmasınlar, akıllarını kiraya vermesinler, bunalıma girmesinler. Gençlerimizi milli ve manevi değerlere sahip teknolojiyi iyi kullanan, zamanı başa harcamayan, dert dinleyen, üreten, paylaşan, sosyal ve kültürel becerileri olan bunları canlı ve diri tutan, sabırlı, çok çalışkan, sorumluluk alan, yatırımcı, müteşebbis, hedefi olan, girişimci, ülke ekonomisine katkı sağlayacak şekilde yetiştirmeliyiz.
Sabah ilk gördüğümüz insana gülümseyip selam vererek başlayalım. Görmezden geldiğimiz yetimin başını okşayalım. Bilerek veya bilmeyerek, yediğimizin hakkını ödemeye gayret edelim. Şimdi silkinme, kalkınma ve yeniden toparlanma zamanıdır. Yanlışı düzeltmeye önce kendimizden başlayalım. Kendimizi eğitelim, anne ve babayı eğitelim, eğitim veren eğitimciyi eğitelim.
Cenab-ı Allah yar ve yardımcımız olsun.
Sevgi, saygı ve dualarımla.
